Dariusz Iwaneczko, Opór społeczny a władza w Polsce południowo-wschodniej 1980–1989

Warszawa 2005, s.518 (seria „Monografie”, t. 15)

Książka ukazuje wzajemne relacje między społeczeństwem a władzą w Polsce południowo-wschodniej w ostatniej dekadzie PRL. Autor scharakteryzował główne nurty zinstytucjonalizowanego oraz niezorganizowanego sprzeciwu społecznego, począwszy od struktur powstałych przed sierpniem 1980 r. na komitetach obywatelskich „Solidarność” w 1989 r. skończywszy, przedstawił również rolę Kościoła katolickiego. Szczególnej analizie poddał działania organów bezpieczeństwa przeciwko opozycji i oporowi społecznemu.

Spis treści

1. Przed sierpniem 1980
• Struktury władzy
• Sprzeciw społeczny i działania opozycyjne
2. Czas powszechnego sprzeciwu 1980–1981
• NSZZ Solidarność
• Niezależny ruch związkowy na wsi
• Inne działania niezależne
• Kościół wobec oporu społecznego
• Lokalny obóz władzy wobec niezależnych inicjatyw związkowych i społecznych
3. Stan wojenny 1980–1983
• Wprowadzenie stanu wojennego
• Podziemna opozycja i opór społeczny
• Konsolidacja obozu władzy
• Rola Kościoła
• Nastroje społeczne
4. „Długi marsz” 1983–1986
• „Stan niewolny”
• Opozycyjna praca u podstaw
• Wsparcie Kościoła
• Lokalny aparat władzy wobec „społeczeństwa alternatywnego”
5. Od ujawnienia do wyborów czerwcowych 1986–1989
• Stopniowe wychodzenie z podziemia
• Załamanie obozu władzy
• Wznowienie działalności związkowej i obywatelskiej
• Kampania wyborcza i wybory 4 czerwca 1989