Projekt: „Żołnierze Wyklęci Jerzy Wożniak, Zbigniew Lazarowicz, Joanna Domaszewska”

1. Bohaterowie projektu:

Jerzy Woźniak [zał.1], urodzony 8 listopada 1923. Od 1944r., po wkroczeniu wojsk Armii Czerwonej ukrywał się przed aresztowaniem, działając w oddziale samoobrony AK (m. in. akcje odbijania więźniów, działalność propagandowa). Działał w organizacji „NIE” oraz Delegaturze Sił Zbrojnych w Podobwodzie Rzeszów-Południe.

Potem uciekł na zachód, był oficerem 2. Korpusu Polskiego we Włoszech. Od października 1945r. do września 1946r. odbył studia medyczne w Insbrucku. Od listopada 1946r. do grudnia 1947r. był członkiem Delegatury Zagranicznej Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” pod kierownictwem płk. Józefa Maciołka. Oficer do zleceń specjalnych Zarządu Głównego WiN pod kierownictwem płk. Łukasza Cieplińskiego, emisariusz Delegatury WiN w Londynie do Polski. Po przerzucie do kraju aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w grudniu 1947r. Skazany na karę śmierci, zamienioną następnie na dożywotnie więzienie. Karę odbywał w więzieniach w Mikołowie, Rawiczu i Wronkach, z którego zwolniony został w listopadzie 1956r.

Zbigniew Lazarowicz [Zał.2], urodzony 27 września 1925 roku. W marcu 1944 roku Zbigniew Lazarowicz został dowódcą plutonu AK Gumniska-Braciejowa
o nazwie swojego pseudonimu, czyli „Bratek”, którym dowodził w czasie akcji „Burza” (obecnie w stopniu majora). Po wyzwoleniu ukrywał się, działając w szeregach „NIE”, w Delegaturze Sił Zbrojnych oraz w zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Od 1948 roku mieszka we Wrocławiu.

Joanna Domaszewska [Zał.3], urodzona w 1925 roku. Po wojnie zamieszkała w Krakowie, gdzie ukończyła szkołę artystyczną. Następnie udała się do Wrocławia. Ze względu na prześladowania przez rząd byłych żołnierzy musiała uciec
z miasta, by kilka lat żyć na uboczu w Nysie.

2. Opis podjętych działań:

Uczestnicy projektu podzielili się na grupy, z których każda zajęła się inną postacią, umówili się na spotkania ze świadkami historii. W przypadku Pana Woźniaka i Pana Lazarowicza miały to być ponowne spotkania. W ubiegłym roku uczennice przeprowadzały z nimi wywiady. Niestety nie udało się spotkać w tym roku z Panem Jerzym Woźniakiem z powodu długotrwałej choroby. Przekazał nam jedynie, gdzie możemy szukać informacji. Pomysł projektu bardo mu się podobał. Zaproponował aby przygotować również prace o Pani Joannie Domaszewskiej, co uczyniliśmy. W miłej atmosferze odbyło się również spotkanie z Panem Zbigniewem Lazarowiczem. Uczennice same wykonywały zdjęcia, szukały ich również w internecie i szkolnym archiwum. Pani Domaszewska i Pan Woźniak gościli u nas w szkole. Wystawę o Pani Joannie Domaszewskiej przygotowaliśmy razem z Gimnazjum nr 18 we Wrocławiu. Została odsłonięta w Dolnośląskim Kuratorium Oświaty dnia 02.03.2012 przy udziale bohaterki wystawy i zaproszonych gości - Wojewody i Pani Kurator. Informacje o tym wydarzeniu zostały umieszczone na stronie miasta i IPN-u. Prace o pozostałych Żołnierzach Wyklętych zostały zaprezentowane w naszym gimnazjum. Na apelu dnia 21.03.2012 z udziałem władz gminy uczennice opowiedziały o  bohaterach i o tym jak przygotowywały się do wystawy. Następnie zaprosiły gości, nauczycieli i uczniów do obejrzenia przygotowanej wystawy. Planujemy zwrócić się do starosty powiatu wrocławskiego Pana Andrzeja Szawana o ufundowanie tablicy na naszym gimnazjum. Obecnie zastanawiamy się nad projektem tablicy upamiętniającej żołnierzy wyklętych.

3. Instytucje i osoby wspierające projekt:

  Dolnośląski Kurator Oświaty Beata Pawłowicz, Wojewoda Dolnośląski Aleksander Marek Skorupa, Wicekurator Danuta Leśniewska, Wizytator Antonina Kużaj, Żołnierze ze Światowego Związku AK, dyrektor Gimnazjum im. Armii Krajowej w Żórawinie Zuzanna Hauza, Dyrektor Gimnazjum nr 18 we Wrocławiu Anna Krupowicz, Wójt Gminy Żórawina  Jan Żukowski.

4. Wrażenia z realizacji projektu:

Dzięki niemu poznaliśmy mało znane wydarzenia z naszego regionu i okresu walki z komunizmem na tym terenie. Z sympatią wspominamy spotkania z byłymi żołnierzami. Poznaliśmy ciekawych ludzi i nauczyliśmy się jak dokumentować spotkania ze świadkami historii.