Kamienie Pamięci – III edycja – historie żołnierzy wyklętych
Projekt: „Karol Hołownia - Wileński bohater”
-
Karol Hołownia
1. Bohater projektu:
Karol Hołownia, urodzony 5 kwietnia 1927 roku w Sylwestrowie. Krótki opis losów w latach 1944–56: W roku 1944 p. Karol Hołownia zgłosił się na ochotnika do konspiracyjnych oddziałów AK. Od czerwca do lipca brał czynny udział w walkach AK z ZSRR w 9. Oszmiańskiej Brygadzie AK, która podlegała zgrupowaniu nr 3 Oddziału AK Wilno pod dowództwem Czesława Dębickiego. Pan K. Hołownia uczestniczył w operacji „Ostra Brama” w ramach „Akcji Burza”. Po przeprowadzeniu akcji, nieszczęśliwie p. K. Hołownia musiał ukrywać się przez pół roku w lesie przed represjami ze strony Sowietów. W 1945 roku p. K. Hołownia wraz z matką i siostrą dostali pozwolenie na wyjazd do Polski – na Śląsk, gdzie spędzili 2 lata. Po tym czasie przybyli na ziemie odzyskane, do wsi Cieszęta, w której mieszkali do lat 90 – tych, prowadząc gospodarstwo.
2. Autorzy:
Weronika Lawrenc
3. Opis podjętych działań:
W ramach projektu, którego jednym z wymogów było upamiętnienie bohatera, została zorganizowana wystawa w Liceum Ogólnokształcącym im. Feliksa Nowowiejskiego w Braniewie, gdzie zaprezentowałam efekty swojej pracy w postaci gazetki, która wystawiona została 01.03.2012 roku – w Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.
4. Wrażenia z realizacji projektu:
Realizacja tego projektu była wielkim wyzwaniem. Nie ukrywam, iż wiele trudności sprawiło mi znalezienie osoby, która byłaby odpowiednia do tego projektu edukacyjnego. Jednakże podczas zbierania materiałów i rozmów z bohaterem mojej pracy dowiedziałam się bardzo wiele o wydarzeniach z lat 1944-45, które są częścią II wojny światowej oraz sytuacji, jaka wtedy panowała i relacjonowana jest przez osobę, biorącą czynny udział w tych wydarzeniach. Ponadto, pierwszy raz w życiu spotkałam się z człowiekiem, opowiadającym w tak barwny sposób i z wielkim przejęciem oraz zaangażowaniem o okresie w swoim życiu, który przyniósł tak wiele zła i bólu. Realizacja tego projektu była dla mnie także lekcją pokory i szacunku dla ludzi, przez których mówi historia, bo są jej świadkami i wielką skarbnica wiedzy.